سلام

من هم اومده بودم مثل آقا رضا با تاخير روز معلم رو تبريك بگم اما الان حرف توي دهنم خشك شده.

آقاي غريب آشنا چرا اينقدر نااميد هستين؟ من نمي دونم مشكل شما چيه. البته از روي ايميل شما يه حدس هايي زدم. ولي متاسفم كه نمي تونم كاري براتون بكنم. حتي به دلايلي (كه البته دلايلم كاملا شخصي است و ربطي به شما نداره) نتونستم جواب ايميل شما رو بدم و اميدوارم حمل بر بي توجهي من نشه. تنها كسي كه مي تونه به شما كمك كنه خودتون هستين و خداي خودتون.

من نمي تونم قبول كنم كه شما آدم دروغگويي هستين. مگه چه اشكالي داره كه يه نفر خودش هزار تا درد داشته باشه ولي سنگ صبور ديگرون باشه؟ مگه اشكالي داره كه آدم به ديگرون اميد بده در حالي كه خودش دلتنگ و خسته است؟ چرا اينها رو به دروغگويي تعبير مي كنين؟؟

من نمي گم همين الان تصميمتون رو عوض كنين و برگردين و دوباره وبلاگ بنويسين. برين يه كم تنها باشين و با خودتون خلوت كنين. در مورد اون مشكلي هم كه جسته و گريخته توي ايميلتون راجع بهش حرف زده بودين، بيشتر فكر كنين. براي به دست آوردنش تلاش كنين. من تجربه اش كردم. براي به دست آوردن چيزي كه خيلي برام مهم بود، دو سال تمام صبر كردم و دعا كردم. اگه تلاشتون به نتيجه رسيد، خدا رو شكر كنين و اگه به نتيجه نرسيد، نا اميد نشين و باز هم خدا رو شكر كنين. مطمئن باشين به صلاحتون نبوده.

من نمي دونم ديگه بايد چي بگم. فقط يه پيشنهاد ديگه هم بهتون مي كنم: مشتري مجله جوانان امروز بشين. ضرر نمي كنين.