سلام دوست عزيز

يه وقت هايي ميشه كه ما خودمونو توي خودمون گم مي كنيم و دنبال يه گم كرده بيرون از خودمون ميگرديم و وقتي همه جا دنبالش ميگرديم و پيداش نمي كنيم باز بر ميگرديم به خودمون و ميبينيم كه اي دل غافل آب در كوزه و ما تشنه لبان مي گرديم.............يار در خانه و ما گرد جهان ميگرديم

اينقدر صاف و ساده حضور خدا رو توي وجودمون ترسيم كردي كه ديگه جايي براي حرف باقي نذاشته. خيلي زيبا بود.دل نوشته هايي كه با سر انگشتان يه حس زيبا اين تابلو جادويي رو برامون ترسيم كرد شايسته هزاران آفرينه.

ممنونم كه به وبلاگم اومدي اگه بازم قدم رنجه كني خوشحال ميشم