در بستر خواب آلودم نشسته ام

در سکوتي که هيچ در ان نيست

خالي خالي از هر لحظه اي ناب

به جستجويم مي آيند

کودکاني که معصومند

خواب را همانگونه که دوست دارند مي بينند

عشق را همانگونه که مي خواهند مي کشند

پاک ، سپيد

به جستجويم نياييد ،رهايم کنيد

اي کودکان پاک ، اي قديسه هاي نوراني

مگر نميدانيد من ساليان سال است

که در کنار مونس جانم ارميده ام

برويد و تنهايم بگذاريد

ساکت و سرد

تنها

يک نفس تا انتهايم باقي است.