درود به دوستم

آرام تر سخن بگو نازنينم

چرا كه در ميان اين همه كر و كور

فرياد هاي حق تو به جايي نمي رسد

سرزمين تو

خاك من

و خاك من ديار توست

روياهاي شبانه ام

پر از نخل هاي سر بلند خوزستان است

و

رنگ ها را با تلالو خورشيد در كارون مي شناسم

آرم تر بگو

آهسته تر

مبادا كه بغض هزار ساله ات

خاكت را

ديار مرا

آزرده كند

و موجي به كارون بيفزايد

كه

اين خاك آباد از خون

اين رود شوينده آن همه خون

حق خود را خواهند گرفت

روزي

از اين همه كور

اين همه كر