سلام
پستت رو همراه با كامنتهاش خوندم بايد بگم اينكه آقاي ده نمكي اين فيلمنامه رو از روي زندگي واقعي يك شهيد نوشته و بعدها خانواده اون شهيد اعتراض كردند كه خيلي جاهاي فيلمنامه طبق واقعيت نبوده و شخصيت مجيد سوزوكي تحريف شده جاي تحقيق داره و بنده نظر خاصي نميتونم بدم چراكه پشت حرف بايد آگاهي و اطلاعات موثقي وجود داشته باشه اما خود اين فيلم حتي اگر مقداريش تخيل و غير واقعي باشه باز هم به نظر من واقعيت داره با همه احترامي كه براي شهدا قائلم و افتخار اين رو دارم كه برادرزاده يك شهيد هستم بايد بگم هيچ كس معصوم نيست غير از اولياءالهي كه خداوند رجس رو از آنها دور كرد و تا ابد پاك گردانيد همه ما انسانها به گونه ايي خطاكار يم و با حصار كشيدن دور يك عده انسان و البته شهيد جز دور كردن اقشار بقيه مردم و به خصوص جوونها كار ديگري نكرديم آيا اينكه پيام اين فيلم اين بوده كه عده ايي جوون راه خودشون رو پيدا ميكنن و در مسير واقعي قرار ميگيرن ايجاد انحراف در جامعه است؟! آيا نشنيده ايده عشقهاي اللهي كه با تلنگري از عشق زميني شروع شده و به سرمنزل مقصود رسيده؟!آيا همين حافظ شيرازي كه خود و ديوانش نزد ما ايرانيان آن قدر مقدس است كه در لحظات استيصال به او پناه ميبريم و راه چاره ميجوييم زندگينامه اش را خوانده ايم آيا ميدانيم كه قبل از رسيدن به عرفان چگونه بوده آيا او هم مادرزادي عارف و درويش مسلك بوده يا اينكه جواني شرابخوار بود و بعد از طي مراحلي توي زندگي و تلنگرهايي به راه راست هدايت ميشه و زمينه تقرب به درگاه خدا براش به وجود مياد به گونه ايي كه قادر به درك مسائلي از عرفان ميشه كه كمتر كسي به اون درجه رسيده بود.ميخوام بگم كه نه من نه شما و نه اون شهيدي كه الان كنار سيد الشدا نشسته هيچ كدوم معصوم نيستيم و هنر اينه كه راه خطايي كه در اون پا گذاشتيم رو بشناسيم و درصدد پيدا كردن راه واقعي باشيم همون كاري كه شهدا كردند و بدونيم كه خداوند از بنده اش به اندازه ظرفيتيش توقع داره.وقتي خداوند به عجز و ناله و زاريهاي بنده گناهكاري كه كارش اين بوده كه نبش قبر ميكرده و به اجساد مرده تجاوز ميكرده جواب ميده و اون رو مورد عفو و بخشش قرار ميده ديگه من و شما چه كاره ايم كه سنگ محك واسه خوب يا بد بودن شهيدي ميتراشيم و ادعا ميكنيم كه فلان شخصيت لياقت شهادت نداشته و نقشش توهين به شهداست بيايم از اين غرور و ايمان كاذب دست برداريم خدا ارحم الراحمينه و ما بنده هاشيم كه از رحمت هيچ بويي نبرديم ...