سلام دوست قديمي
حسته نباشيد. متن خوبي بود و مثل متنهاي قبليت خيلي روون بود. با نظراتت تا حدي زيادي موافقم. ميخوام به اونايي كه زمان جنگ توي مناطق جنگي مثل ما نبودن يا هنوز به دنيا نيومده بودن بگم كه جنگ با تمام زيباييهايي كه از نظر معنوي داره ، سختيها و مشكلاتش بيشترند. چقدر جوونهايي كه الان ميتونستن مفيد واقع بشن از بين رفتن، چقدر از هزينه هايي كه مي تونست خرج مصالح جامعه بشه توي جنگ از بين رفت. جاي دوري نريم خود ما كه دوران بچگيمون توي جنگ بود اصلاً جز صداي ضدهوايي و آژير قرمز چي يادمون مونده؟
در مورد اين افراد مخالف پخش اخراجي ها ميتونم بگم كه اون كسايي كه رفتند جلو توپ و تانك دشمن مگه كسايي غير از پدران و برادران ماها بودن؟ آيا همه اونها از توپ و تانك نمي ترسيدن؟ آيا همه اونها نمي خواستن زندگي راحت و همراه صلح داشته باشن؟ اونا دوست نداشتن تشكيل زندگي بدن و بزرگ شدن بچه هاشونو ببينن؟ اگه جواب اين سوال مثبته پس ميتونيم بگيم كه اونا هم انسان معمولي بودن ولي به مقتضاي زمان مجبور شدن برن بجنگن.
اتفاقاً من كسايي رو ميشناسم كه خيلي پايبند به انجام اعمال دينيشون نبودن ولي تو جنگ شركت داشتن و چند سال هم واسه اين خاك جنگيدن.
به نظر من بهتره كه بين اونا و خودمون فاصله كيلومتري نكشيم چون با اين كار از آرمان اونها كه حفظ اين مرز و بوم بوده دورتر ميشيم.
