سلام
وبلاگ خوب و مفيدي داري
تمام حرف هاتو تصديق مي كنم
واقعا همين طور
ما ايراني ها هميشه در غم غصه عزاداري بسر مي بريم
و به شادي سرور اصلا اهميت نمي دهيم
همه جوان ها دلزده و افسرده شدن
ما خودمون تقصير كاريم
اسلامو 180درجه تغيير داديم و هر كس به نفع خودش تعبيرش مي كنه
زياد حرف ردم شرمنده
هميشه سر سبز خرم باشي
سلام محمد جان
يكي پيدا شد با من موافق بود. يكي بالاخره پيدا شد حرف دلمو زد دوست من به خدا اين حرف خيييييييييييلي وقته تو دل منه
شادباشي
باهاتون كاملا موافقم
به اميد روزي كه همه چيز سرجاش باشه هم شادي هم غم.!
البته شادي كردن هم بلدي مي خواد. گاهي شده وقتي از دستگاه صوتي به صداي مجالس مولودي گوش مي كنيم مي انگاريم كه مراسم عذاداري هستش . نه اينكه از صحبت آقا نوشته باشم براي خودم هم پيش امده.
همين!
درد دل همه ما هست ...
از نشانه هاي شيعيان ما اينست كه در شادي ما شد و در غم ما مغموند.
دوست خوبم موافقم با تو ...تو راست ميگي متاسفانه از اين مشکلات زياده ايشالاه وبه اميد روزي که تولد وشهادت اماماي عزيزمون بدون هيچ کم و کثري بر گزار بشه......ايشالاه كه هممون واسه تولد و شهادت امامي عزيزمون سنگ تموم بذاريم ..ما سعي ميكنيم حالا كه شهادته امام حسين (ع) سنگ تموم بذاريم تا تولد امام حسين رو هم خيلي خيلي با شكوه جشن بگيريم.........دوستدارتان: حسنا
در سکوي سکوت گريه کردم کسي يادم نکرد
ارزوي مرگ کردم مرگ هم شادم نکرد
شاد باشي............................
تا شادي چه شادي باشه و تا غم چه غمي
اگر يه غمي از سر معرفت باشه زندگي رو تلخ نمي كته بلكه آثار مثبتي هم خواهد داشت اما اگر منظور از شادي لودگي كردن و الكي خوش بودن باشه فقط همون لحظه كه مي خندي شادي به محض اينكه لبخند از روي لبت مي ره شادي هم از تو زندگيت مي ره . اين مسئله اي هم كه شما مطرح كرديد در واقع يه مشكل فرهنگيه كه ما نه راه درست عزاداري كردن رو بلديم و نه راه درست جشن گرفتن ، يادمه وقتي ما دانش آموز بوديم يه بار يه جشن براي تولد امام حسن گرفتيم كه هنوزم كه هنوزه اون روز از ياد من نمي ره از بس كه قشنگ و خاطره انگيز بود . كاملا مشخصه كه خودمون نمي خواهيم وگرنه مي تونيم اين روزها رو خاطره انگيز كنيم . هم از غم اهل بيت لذت ببريم هم از شادي اونها . يا حق
كمي تا قسمتي باهات موافقم...
عزاداري نبايد كمرنگ بشه...
براي حفظ تعادل بايد جشنها رو پررنگ كرد..
سلام..
نميدونم چرا اينجوريه...چرا کسي به فکر نيست..
به اين فکر که بابا...يه برنامه اي براي عزاداري و جشنها
قرار بدين كه بفهميم عزا چيه و شادي چيه...
قربون امام حسين (ع) برم كه خودش برنامه عزاداري ماه محرم رو تعيين كرد ...كه اگه به ما بود نميدونستيم چي كار كنيم
يا حسن و يا حسين
درود
خوشحالم که باز هم اين نداي تا کي مرده پرستي رو از زبان تو هم شنيدم دوست من . وصل در شادي است نه در غم و واي به حال کودکان ما که دين شان را تنها در اندوه مي يابند ...
مطلب قابل توجهي بود. اما مي دونين نظر من چيه؟ از نظر من قضيه ي امام حسين (ع) با بقيه ي موارد فرق مي کنه. روز ولادتش هم آدم گريه کنه ثواب داره. چون قصه ي امام حسين مثل هيچ قصه ي ديگه ايي نيست... مکتب امام حسين با هيچ مکتب ديگه ايي برابري نمي کنه... و عشق امام حسين...
از زيباترين عشق هاست.
توي روايات هست که وقتي امام حسين به دنيا مياد پيامبر گريه مي کنه و اين گريه هم دليل بر آگاه بودن پيامبر بر ماجراي عاشورا هستش. به اين خاطره که ايام محرم, مثل هيچ وقت ديگه ايي نيست. هر لحظه... هر گوشه ي شهر... داره معجزه رخ ميده.
معجزه ي عشق به امام حسين (ع)!!
