منم که پرسه مي زنم ميان لحظه هاي تو
منم همان که دلخوشم به عطر خنده هاي تو
منم که با تو مي رسم به لحظه ي يکي شدن
همان پرنده تر منم هميشه در هواي تو
فقط تويي که مي رسي به داد اين شکسته پر
فقط منم که مانده ام از آن همه براي تو
............................
درود و صد درود به شما که از نسل آيينه هاي مکرر و از تبار مهربانيهاي بشکوه هستيد.
با دو غزل و يک نيمايي پذيراي دوباره ي قدمهاي مبارکتان هستيم تا رسيدن به نهايت دچار تا آغاز دوباره ي دلهاي مبتلا تا تکرار دوستت دارمهاي قشنگ.
رضا و گل سرخ هميشه بهارش