با گياه بيابانم خويشي و پيوندي نيست
درد رستن خود اگر چه با من است و هراس بي بار و بري
.....
بندم خود اگر بر پاي نيست
سوز سرود اسيران با من است
و اگر اميدي به رهائيم نيست
دستي هست که اشک از چشمانم ميسترد