سلامحرفم رو ميگم و از گفتنش هم هيچ ترسي ندارم آقا خوش به حالت که بسيجي نيستي يا حداقل اين اسم رو به يدک نميکشي.خيلي سخته که مسول عقيدتي پايگاه باشي و از هيچي خبر دار نشي. خيلي سخته که پيش چشم خودت يه مشت دروغ تو پرونده هاي بچه ها بنويسند و بعد تحويل بازرس سال نشون بدن که چي؟ که اره پايگاه ما فعاليتشون از همه بيشتر بوده همه تو صحنه بودن و همه ي برنامه ها رو شرکت کردن. خيلي سخته که بدوني يکي جمعه ها رو تا لنگ ظهرخوابه اما براش بزني شرکت در نماز جمعه. خيلي سخته که کسي روز 22 بهمن مهموني باشه براش بزني شرکت در راهپيمايي. خيلي سخته که خودم آره خودم کل ماه رمضون رو تو خونه بگذرونم بعد برام بزنند شرکت فعال در جلسات قرائت قران.اين دروغاي قشنگيه اگه بسيج اينه پس اون بسيجي که شهداي ما با اسمش ميشناسيمشون کدومه؟؟!! ايراد من به اين فيلم در همون نگاه اول اين بود:آخه کسي که ميخواد بره جبهه چرا ازش ميپرسن نماز جمعه چند رکعته؟چرا اگه کسي ريش نداشته باشه ميگن بسيجي نيست؟چرا همه نماز خونها بي نمازها رو به چشم حقارت نگاه ميکنند؟چرا همه سالم ها بيمارها رو به چشم بيمار لاعلاج نگاه ميکنند؟چرا خوبها فکر ميکنند هميشه خوب ميمونند و بدها هميشه بد ؟چرا بسيج برا بعضي ها شده نون خوردن برا بعضي ها شده خون خوردن؟بسيج يه شاهراه بود که بايد به دريا ميرسيد. اما هر کسي برا خودش از اين شاهراه يه کوره راه باز کرد.من ميگم خدا بعضي وقتا خوب بنده هاي به ظاهر خوبش رو ميزنه. چطور؟ مياد ميگرده بدترين بنده هاش رو سر راهشون قرار ميده بعد بهشون ميگه حالا خودت رو تو آينه نگاه کن آينه اي که مدتهاست عرضه نداشتي يه دستمال بهش بکشي. آينه اي که فقط توش ريشهات و جاي مهرت و انگشترعقيق دستت و يقه تا بناگوش بسته ات رو توش ميبيني. نگاه کن همين معتاد بي نماز و بي دين رو اون از رذالت محض به آسمون ميرسه اما تو در عين پاکي ذاتت هيچ وقت حتي نگاهت به آسمون هم نميفته. از ناپاکي اون تا پاکي تو فقط يه «چشمها را بايد شست و جور ديگر بايد ديد» راهه. اين فيلم دقيقا فيلم زندگي ما آدماست. حالا در يه قالب ديگه اما پيامش مشترکه يک کلام :ميخواد بگه نگاه به ظاهر آدما نکنيد سرانجام و عاقبت آدمهاست که مهمه،چون آدما هميشه در حال عوض شدن هستند.ياحقعيدتون مبارك يا مَن لا مَفَّرَ الا الله!
