سينه مالامال درد است اي دريغا مرهمي
دل ز تنهايي به جان آمد خدا را همدمي
چشم آسايش كه دارد از سپهر تيزرو
ساقيا جامي به من ده تا بياسايم دمي

ميدوني غريب آشنا من هم دوست دارم يه روزايي اين تمدن
متوحش رو رها كنم و در چراگاهي بكر با اسبان وحشي پرواز
كنم و شيهه بكشم !
راستي ما دربست سنگ صبورتيم هر وقت دلت گرفت بيا
پيش من حداقلش اينكه شنونده خوبي ام