How I needed you
How I grieve now you"re gone
In my dreams I see you
I awake so alone

I know you didn"t want to leave
Your heart yearned to stay
But the strength I always loved in you
Finally gave way

Somehow I knew you would leave me this way
Somehow I knew you could never.. never stay
And in the early morning light
After a silent peaceful night
You took my heart away
And I grieve

In my dreams I can see you
I can tell you how I feel
In my dreams I can hold you
And it feels so real

I still feel the pain
I still feel your love

هرچه کردم نشدم از تو جدا ، بدتر شد
گفته بودم بزنم قید تو را ، بدتر شد
مثلا خواستم این بار موقر باشم
و به جای "تو" بگویم که "شما"، بدتر شد
آسمان وقت قرار من و تو ابری بود
تازه، با رفتن تو وضع هوا بدتر شد
چاره دارو و دوا نیست که حال بد من
بی تو با خوردن دارو و دوا بدتر شد
گفته بودی نزنم حرف دلم را به کسی
زده ام حرف دلم را به خدا، بدتر شد
روی فرش دل من جوهری از عشق تو ریخت
آمدم پاک کنم عشق تو را ، بدتر شد
(فارسی: شخصی نویس)

خدایا...
هنوز نمیدونم راسته یا یه شوخی...
هنوز شوکه م...
نمیدونم...نیس حال و هوای خودم خیلی جالب بود... ،،، این خبر هم شد نور علی نور!...
کاش شایعه باشه...
نمیدونم... یعنی باور کنم...؟: قیصر امین پور هم رفت!!!!!!!!!!!!!!!!
مث شریعتی، مث حسین پناهی، مث ناصر عبداللهی، مث ...
آره، قبول دارم مرگ حقه! بویژه خوبان که با این پل به معشوق میرسن...
اما من
من که تو "من" موندم چی؟...
نرسیده به پله اول...!!!
خدایا!...
...
بچه که بودم چند سالی تو یکی از روستاهای خوزستان زندگی میکردم بنام "گتوند" ،
اونموقع آقای امین پور ادبیات تدریس میکرد
هنوز حتی ابتدایی هم نمیرفتم ...تو خاطرم چیزای گنگی هس از اون دوران....اما یادمه
صداقت ها و یکرنگی ها یادمه...
صفای باطن مردان خدا هیچوقت فراموش نمیشه...
و حالا با خودم میگم: بعد از ما چی؟...
چی به یاد می مونه؟...
یه بغض آشنا یا......؟

                                         
چشمم خورد به ابرااااااا....
مث همیشه نبودن
ابرا هیچ وقت مث همیشه نیستن
نمی دونم کدوم شکلی بودن که عاشقشون شدم!!
یاد اون روزایی افتادم که من و شازده کوچولو کنار هم از پشت پنجره به ابرا خیره می شدیم و براشون دست تکون می دادیم
ابرا ما رو میدیدن یا نمیدیدن نمی دونم
ولی ما می خندیدیم و به خیال اینکه اونا ما رو می بینن خوش بودیم
.چقدر زود گذشت .....
.امروز وقتی نگاه ابرا کردم دیدم نمی تونم مث همیشه سرم رو بالا نگه دارم
!!انگار اونا باعث شدن شازده کوچولوی من خیلی زود بره
ابرا اونقدر بالان که برای رسیدن بهشون باید انگشت اشارتو به شیشه ی پنجره اتاق بچسبونی
اینو شازده کوچولو میگفت
شازده کوچولو می گفت : هیچ وقت لک انگشتتو پاک نکن چون اون به ابرا رسیده
وقتی داشت می رفت می گفت گاهی برای اینکه ابرا رو خوشحال کنی باید دیگه سراغی ازشون نگیری
باور می کنی شازده کوچولوی من اینو گفت؟!!
. اون که روزایی که آسمون صاف صاف بود مث ابر بهاری گریه میکرد
من می دونم ابرای خودخواه این بلا رو سر شازده کوچولوی من درآوردن
ابرای مغرور، ابرایی که شازده کوچولوی من رو دیدن ولی انگار نه انگار....
برمی گرده
می دونم برمی گرده شازده کوچولوم
!شازده کوچولوی مهربون من این روزا حرفای عجیبی می زد
حالا می فهمم باید احساسم به تنهایی به این سفر میرفت
عقل و احساس هیچ وقت همسفر نبودن
رفت تا من یاد بگیرم گاهی بی احساس به ابرا نگاه کنم
گاهی ابرا اونقدر تو هم می پیچن که دیگه قیافه ی اولشون رو گم می کنن